نحوه استفاده از دستگاه سانتریفیوژ پی ار پی
دو طرح روتور بسیار رایج وجود دارد: زاویه ثابت و سطل چرخشی. روتور زاویه ثابت برای نگه داشتن لوله ها در یک موقعیت ثابت در یک زاویه ثابت نسبت به محور عمودی چرخش (تا حدود 45 درجه) طراحی شده است. سانتریفیوژ باعث رسوب ذرات در کنار و پایین لوله می شود. طراحی سطل نوسانی به لوله ها اجازه می دهد تا از حالت استراحت عمودی به سمت بیرون حرکت کنند تا در طول سانتریفیوژ کردن به موازات افقی شوند. در نتیجه، رسوب در امتداد پایین لوله تشکیل می شود.
روتورهای زاویه ثابت برای کاربردهای گلولهسازی یا برای حذف ذرات از یک سوسپانسیون و دور ریختن زباله یا بازیابی گلوله ایدهآل هستند، در حالی که روتورهای سطلی نوسانی برای جدا کردن نمونههای حجم زیاد در سرعتهای پایین و تفکیک نمونهها در گرادیانهای سرعت منطقهای (چگالی) بهترین هستند.
سانتریفیوژها به صورت مدل های مختلف روی میز یا روی زمین موجود هستند.
مدل های روی زمین ظرفیت نمونه بیشتری را ارائه می دهند و می توانند به سرعت های بالایی دست یابند. سانتریفیوژهای پی ار پی می توانند به حداکثر نیروی g (نیروی گریز از مرکز نسبی، RCF) بیش از 70000 x g دست یابند و اولتراسانتریفیوژهایی که اغلب برای تکه تکه شدن DNA یا RNA استفاده می شوند، می توانند تا 1000000 x g را به دست آورند. برای کاربردهای با ظرفیت زیاد و سرعت کم، سانتریفیوژهای کم سرعت که تقریباً 7000 x g میرسند در دسترس هستند.
مدل های رومیزی ردپای کوچک تری دارند و مدل های همه منظوره برای طیف وسیعی از کاربردها ایده آل هستند. مدلهای رومیزی زیادی در دسترس هستند، از جمله مدلهای پرسرعت، میکروسانتریفیوژ، بالینی و واشر سلولی. مدلهای رومیزی بالینی و واشرهای سلولی معمولاً با سرعتهای پایینتری کار میکنند و برای کاربردهای تشخیصی و شستشوی زبالههای گلبولهای قرمز مناسب هستند.